Palenque

Malownicze ruiny miasta Majów położone w samym sercu dżungli w stanie Chiapas (południowy Meksyk). Jeden z najważniejszych ośrodków kultury Majów (obok Tikal, Piedras Negras czy Copán)), wchodzący w skład kompleksu miast-państw okresu klasycznego. Powstało w okresie preklasycznym (300 p.n.e. – 300 n.e.), a największy rozkwit przeżywało w VII-VIII w. Dzięki żmudnym badaniom miejscowych glifów udało się odtworzyć daty panowania miejscowych królów od 11 marca 431 roku (wstąpienie na tron Balam Kuka) po rok 799 (śmierć Cimi Pakala). I właśnie 799 jest ostatnią znalezioną datą i wydaje się, że po roku 800, na skutek walk wewnętrznych, zostało opuszczone, porosło dżunglą i na setki lat zostało zapomniane (Hiszpanie dotarli tu dopiero pod koniec XVIII w.). Do legendy Palenque jako tajemniczego miasta położonego w samym sercu dżungli przyczynili się John Llyod Stephens i Frederick Catherwood, których notatki i rysunki z pobytu w 1839 roku obiegły cały świat. Kolejne sensacje zawdzięczamy pracom meksykańskiego archeologa Alberto Ruz Lhuiller’a, który w 1952 roku, wewnątrz Świątyni Inskrypcji (Templo de las Inscripciones) odkrył wspaniały grobowiec króla Pakala z VIII w. Dziś niestety sam grobowiec, jak i Świątynia Inskrypcji nie jest już udostępniany zwiedzającym (replika znajduje w Museo Nacional de Antropología w Mieście Meksyk). Na szczęście można zwiedzać pozostałe obiekty (większość z lat 615-702 n.e.), a to co do tej pory odsłonięto to ponoć zaledwie 10% całości stanowiska! W 1987 ruiny wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Najważniejsze miejsca do zobaczenia: Świątynia Inskrypcji (Templo de las Inscripciones), Pałac (El Palacio), Świątynia Słońca (Templo del Sol), Świątynia Liściastego Krzyża (Templo de la Cruz Foliada) i najwyższa piramida – Świątynia Krzyża (Templo de la Cruz).

Pozostałe miejsca: tzw. Grupo del Norte z Świątynią Hrabiego (Templo del Conde) i boiskiem do rytualnej gry w pelotę. Niedaleko wejścia (ok. 1 km) znajduje się też niewielkie muzeum.

Zalecany minimalny czas pobytu: 3 godziny.

Tekst: Piotr Lubina.