Safita (Chastel Blanc, Burj Safita)

Safita – miasto i gmina w północno-zachodniej Syrii, położona w pobliżu wybrzeża Morza Śródziemnego, w prefekturze Tartus liczy ok. 33 000 mieszkańców. Safita rozpościera się na trzech wzgórzach o wysokości od 300 do 400 metrów n.p.m..

Region był zamieszkany od czasów fenickich. Safita była również ważnym ośrodkiem w Hrabstwie Trypolisu. Znajduje się tu dwunastowieczny Burj Safita, Chastel Blanc (pol. Biała Wieża) wybudowany przez rycerzy z zakonu Templariuszy. Safita należy do najstarszych zamków Templariuszy. Wykazuje wiele podobieństw z do innego ich zamku w Tartus. Zbudowano go w celu obrony hrabstwa przed sektą Asasynów. Wzniesiony został na środkowym wzgórzu, dzięki czemu rozpościera się z niego wspaniały widok na całą okolicę. Zamek stanowił główny element fortyfikacji krzyżowców w tej okolicy. Z dachu wieży widać Morze Śródziemne oraz zaśnieżone szczyty gór Libanu, i miasto Trypolis. Widoczne są również takie warownie Templariuszy jak Tartus (Tortoza) i wyspa Ruad na północnym zachodzie, Chastel Rouge na wybrzeżu na południowym zachodzie, ważny zamek Templariuszy w Hrabstwie Trypolisu Areymeh, oraz Akkar na południu, i w odległości 15 kilometrów w linii prostej na południowym wschodzie Krak des Chevaliers. Takie położenie umożliwiało komunikację za pomocą sygnałów ogniowych i dymnych z pozostałymi twierdzami. Zamek składał się z centralnie umieszczonego donżonu i dwóch linii murów w formie owalu rozciągniętego ze wschodu na zachód. Zewnętrzny mur miał ekstrema wynoszące 165 i 100 metrów. Współczesny układ domów i ulic widziany z lotu ptaka odwzorowuje eliptyczny kształt murów.

Zachowany niemal w stanie nienaruszonym donżon o bokach 31 na 18 metrów ma 28 metrów wysokości. Grubość jego murów wynosi około 3 metry. Łuk nad wejściem ozdobiony jest krzyżem podobnym do tego znad wejścia do twierdzy w Tartus. Wieża składa się z dwóch pięter zwieńczonych tarasem z blankami. Na pierwszej kondygnacji przykrytej kolebkowym sklepieniem znajduje się obecnie świątynia greckiego kościoła prawosławnego pod wezwaniem Św. Michała. Na drugiej kondygnacji znajduje się dwunawowa sala, podparta przez rząd trzech filarów, służyła ona jako pomieszczenie mieszkalne. Małe ostrołukowe okna ułożone po 4 na dłuższych i po dwa na krótszych bokach przypominają bardziej otwory strzelnicze, poprowadzone były pod pewnym kątem umożliwiającym łucznikom ostrzał nieprzyjaciół zbliżających się pod mury - zmniejszając martwe pole ostrzału. Na ścianie wieży znajduje się duży dzwon, który słychać nawet z odległości 5 kilometrów od Safity. Pod wieżą znajdowała się cysterna na wodę.

Niewiele wiemy na temat panów zamku w Safita. Zamek ten był obsadzony przez Templariuszy przed darowizną biskupa Tortozy nadającą im ziemię, na której miał stanąć zamek w tym mieście, to jest kwietniu roku 1152. Nour-ed-Din zdobył twierdzę w 1167 roku i częściowo ją rozebrał. Zamek był przynajmniej dwa razy w roku 1170 i 1202 odbudowywany po trzęsieniach ziemi, trzęsienie ziemi w 1202. roku zniszczyło większość otaczających twierdzę murów. W 1188 roku Saladyn nie ośmielił się zaatakować zamku Szpitalników Crac i w niewielkim stopniu zagroził Saficie. Zamek Został zdobyty przez sułtana Bajbarsa w lutym 1271, tuż przed zdobyciem Crac des Chevaliers. W XX wieku groziło mu popadnięcie w ruinę, jednak w 1936 roku został zrekonstruowany przez architekta Pierre’a Coupel’a.

Zalecany minimalny czas pobytu: 30 min do 1 godziny.

Plan - Safita (na podst.: Müller-Wiener W., Castles of the Crusaders, wydanie arabskie)