Image
Miasto w Tajlandii na Nizinie Menamu położone u zbiegu trzech rzek: Menam (Chao Phraya), Lop Buri i Pasak. Dawna stolica Królestwa Syjamu. W XVI i XVII wieku Ajutthaja była głównym ośrodkiem handlowym Półwyspu Indochińskiego i jednym z najważniejszych miast Azji.
Transkrypcja: Rzadko się zdarza, że tak ważne miasto występuje pod tyloma różnymi nazwami. Inne używane nazwy: Ajjuthaya, Ajodhja, Ajudhja, Ayutthaya, Ajuttia.
Miasto zostało założone w roku 1350 przez tajskiego króla o imieniu Rama Thibodi I (U Thong), który przeniósł tu swoją siedzibę z Lop Buri. O zmianie stolicy zadecydowały naturalne walory obronne nowego miejsca. Teren między korytami trzech rzek i przekopanym kanałem tworzył wyspę otoczoną z wszystkich stron naturalną fosą. W stosunkowo niedługim czasie królowie Ajutthai podporządkowali sobie innych władców tajskich i miasto stało się stolicą Królestwa Syjamu na ponad 400 lat. W okresie największej świetności liczba jego ludności dochodziła do około miliona. Oprócz Tajów zamieszkiwali je ludzie różnych narodowości – kupcy, poszukiwacze przygód i najemni żołnierze (Chińczycy, Japończycy, Holendrzy, Portugalczycy, Francuzi, Anglicy i inni). W 1685 roku powstała tu francuska misja katolicka.
Władcy Ajutthai ciągle wojowali z sąsiadami. W latach 1350 -1430 trwały wojny z imperium khmerskim zakończone zniszczeniem Angkoru podczas kampanii króla Borommaracha II w latach 1431-32. Wiek XVI przyniósł zacięte wojny z Birmą zakończone porażką i birmańską okupacją Ajutthai w latach 1569-93. W roku 1593 król Naresuen Wielki pokonał wojska birmańskie i wygnał je z Niziny Menamu. Ajutthaja odzyskała swoje znaczenie. Złoty wiek handlu, kultury i sztuki przypadł na panowanie króla Boromakota (1733-1758). W 1767 miasto zostało całkowicie zniszczone i obrabowane przez Birmańczyków. Ajutthaja popadła w ruinę.
Obecnie Ajutthaja jest ważnym ośrodkiem administracyjnym, przemysłowym, a także turystycznym. Na historycznym terenie Starego Miasta i w okolicy zachowało się kilkaset budowli odnowionych i odrestaurowanych w drugiej połowie XX w. Są to głównie świątynie buddyjskie z dawnych wieków. Większość turystów przyjeżdża oglądać zabytki w ramach jednodniowej wycieczki z Bangkoku. Choć zabytkowych budowli jest bardzo dużo, a Ajutthaja znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, to jednodniowy pobyt w mieście dla większości ludzi jest całkowicie wystarczający.
Najważniejsze miejsca do zobaczenia: Wat Phra Si Sanphet; Wat Mahathat; Wat Radżapurana; wihan Phra Mongkhon Bophit; Wat Yai Chai Mongkhon; Wat Chai Watthanaram; pałac Wang Luang i pomnik królowej Suriyothai; Muzeum Narodowe Chao Sam Phraya; zagroda dla słoni.
Pozostałe miejsca: pałac Chan Kasem; Wat Lokaya Sutharam; Wat Phu Khao Thong (birmańska Złota Góra) i pomnik króla Naresuana Wielkiego; Wat Na Phra Men; Wat Suwan Dararam; Wat Phra Ram i pomnik króla Rama Thibodi I (U Thonga); czedi królowej Suriyothai; Wat Phanan Choeng; Wat Thammikarat; Wat Choeng-tha; Wat Phutthaisawan; kościół św. Józefa i ślady osiedla portugalskiego; Yamada – pomnik osiedla japońskiego; pozostałości fortyfikacji Pom Phet; muzeum tajskich domów Kum Khun Paen.
Zalecany minimalny czas pobytu: 1 dzień.
Na zdjęciu: Wat Phra Si Sanphet. Relikwiarze z prochami królów Syjamu.
Tekst: Jarosław Poniewiera
Literatura:
Chaiwat Vorachatwarawat, Ayutthaya, Tienwattana printing Ayutthaya Góralczyk B., Zmierzch i brzask. Notes z Bangkoku, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2009 Wolniewicz J., Uśmiech złotego Buddy, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1980
Image
